Kiedy mija rok, a Ty wciąż błagasz o wyrozumiałość, bo to Twój pierwszy dzień w pracy

Dzień 7

Wybór. Z tego, co pamiętam dokonujemy ich ok. 35 000 dziennie (nie wiem, w jaki sposób dokładnie przeprowadzano badanie, żeby uzyskać tę liczbę, kiedyś się w to wgłębię).

Deklarując się do podjęcia tego wyzwania, prawdopodobnie stworzyłam sobie 35 001.

Co chcę przekazać? Jak chcę to przekazać?

To są pytania, na które odpowiedzi naprawdę nie znam. Nie znam, więc eksperymentuję. To do prawdy fascynujące, na co padnie mój wybór dnia. Ostatnio oglądam mało treści (a przynajmniej treści wgłębiających się w dany temat bardziej niż karuzela na Instagramie, bo nie oszukujmy się, nałóg jest żywy),

bo żyje bardziej offline.

Jednak sposób przekazu - to, czy będę śmieszkiem heheszkiem, napisze coś na poważnie, coś zupełnie lekkiego czy bliskiego memu sercu - to wszystko to decyzje, które podejmuje, chociaż na nieco bardziej nieświadomym poziomie. Oczywiście wpływ na to ma mój nastrój czy ewentualnie intensywność wcześniejszych przekazów czy bodźców, które do mnie dotarły.

Aktualnie dochodzące do mnie bodźce są na poziomie grania 6 godzin w Rummikub, więc no wiecie, adrenalina. 

Nie skupiam się na wyborze tematu, czekam praktycznie do końca dnia. Co mi daje ta informacja? Nie wiem (surprise!). Już podczas dwóch dni nie napisałam nic konkretnego, bo nie miałam na to siły, dzisiaj niby coś splatam, ale to zdecydowanie nie jest work at my finest.

Jestem zmęczona i śpiąca. Czy ktoś chce o tym czytać? Raczej niekoniecznie. Czy to potencjalnie cenna informacja dla przyszłej mnie? Być może. Mówiłam, że tu tylko sprzątam.

A sprzątam tu już od tygodnia, więc jeszcze tylko miesiąc i wypadałoby przestać zasłaniać się wymówką, że to mój pierwszy dzień w pracy.

Trzeba jednak szanować swoje potrzeby, więc szanując moją potrzebę dobrego spanka, publikuje ten artykuł, robiąc uszanowanko mojemu postanowieniu, żeby pisać przez 100 dni.

Sto lat dla osób, które mają urodziny.