Patetycznie po polsku tym razem

Post 36, w którym publikuję dzień 28 bez dodawania w nim żadnych zmian 

Dzień 28

Słuchałam dzisiaj odcinka Okuniewskiej, w którym traktowała o (jak dostojnie to brzmi, nieprawdaż?) pragnieniu poczucia kontroli i zasadach.

Temat sam w sobie cudowny, ale wiecie co było w nim jeszcze lepsze?

Kiedy mówiła o tym, dlaczego nie mogłaby być prezydentką (w sjp zobaczyłam, że ten feminatyw ma tylko zastosowanie potoczne. C'mon, dlaczego?) - dla kontekstu argumentowała to tym, że za bardzo kocha zasady i totalnie nie rozumie, jak ludzie mogą je łamać i dlatego najchętniej wprowadziłaby władzę autorytarną. 

Wracając do tego co najlepsze:

TEN CYTAT!

"Na przykład gdyby ktoś zostawił w lesie śmieci, to po prostu byłby zmuszony sobie zbudować z nich w lesie dom." 

Piękny statement, popieram. 

I żeby to właściwie wybrzmiało trzeba to przeczytać odpowiednim tonem, zresztą jak większość tekstów, bo jak się nieodpowiedniego tonu użyje to to zakłóca wszelki odbiór, wydźwięk wiadomości i no, po prostu się tak nie robi. (To jest właśnie najlepsza argumentacja w kontekście reguł i zasad) 

Dlatego właśnie marzył mi się zawsze podcast pisany.

Czy ktoś się domyśli, jakim tonem chciałam to zapisać?

Nie wiem, ale ja się postaram i pobawię, jak to będę czytać za kilka lat.

Mogę się założyć sama ze sobą, że wtedy jedyną sensowną reakcją na moje wszelkie wątpliwości będzie (??? i czym Ty się dziecko przejmujesz XD). Aczkolwiek nie będę jakąś umniejszającą uczucia wiedźmą dla samej siebie, dlatego też oprócz lekkiego poczucia zażenowania i dużej ilości śmiechu, obdarzę się też zrozumieniem i wyrozumiałością.

To zdanie samo w sobie brzmi jakby tafle z kwiatami lotosów miały się rozstąpić, ale idealnie nawiązuje do tematu, który chciałam dzisiaj poruszyć.